Maandagochtend 24 juli begon onze reis naar Oekraïne. Wim Groothedde, Hans Oosterkamp, Jaap Blankespoor, Evert Bluemink en ik (Erwin Bluemink verslaglegging ) begonnen aan een reis van 2000 kilometer. We hebben in Polen net voor de grens met Oekraïne overnacht. De volgende ochtend hervatten wij onze reis weer en dinsdagavond kwamen wij aan bij ons gastgezin. Wij mochten de week doorbrengen bij Sergé en Ira Tysyachuk.
Woensdagochtend gingen wij samen met Gert Mulder naar het weeshuis in Plyskiv waar 100 kinderen met een beperking wonen. Het complex bestaat uit 4 gebouwen waarvan er één afdeling extra zorg krijgt doordat er extra medewerkers zijn aangenomen welke door Gert worden aangestuurd. De ONO betaalt deze medewerkers, mede hierdoor hebben deze bewoners een menswaardiger bestaan. Nadat we een warm onthaal kregen van de bewoners, kregen we een rondleiding door het hele complex. Wij merkten op dat het in de andere gebouwen een stuk minder aangenaam was dan in de afdeling welke door de ONO ondersteund wordt. Er waren meer onaangename geuren( dus stank urine enz.) en je zag veel gaten in de muren of de vloeren. Nadat wij een goed gesprek hadden gevoerd met de directeur van het complex waaruit bleek dat hij welwillend is maar erg gebonden wordt door het zeer krappe budget wat vanuit de overheid toegekend wordt, hebben we o.a. winterkleding afgegeven en een heleboel spreien voor op de bedden. Deze zijn hoofdzakelijk gebreid of gehaakt door vrouwen van personeelsleden van Alliander.
Het personeel van Alliander heeft trouwens al vaker hand en spandiensten verricht voor het tehuis.
Donderdag hebben wij op de markt in Vinnytsja ingrediënten gekocht voor de voedselpakketten die wij vervolgens gemaakt hebben. Normaal gesproken maakten we altijd 60 pakketten van 25 kg maar het blijkt echter dat er meer behoefte is aan medicijnen en dergelijke. Wij hebben nu 20 pakketten gemaakt en we hebben een middel gevonden om te voorzien in de behoefte van medicijnen en dergelijke voor het komende jaar. We zullen dit bij het volgend bezoek evalueren. Zo zie je dat de behoeftes door de jaren heen enigszins verschuiven en het is goed om telkens opnieuw te bezien wat er nodig is.
Vrijdagochtend hebben wij de kerk bezocht waar in april jl. brand geweest is, alleen de muren zijn toen blijven staan.
De gaarkeuken die onder het kerkgebouw is gevestigd, heeft gelukkig weinig schade opgelopen en is maar een paar dagen dicht geweest na de brand.
In deze keuken, die door de ONO is opgezet en nog steeds door hen gefinancierd wordt, worden vier keer per week zo’n 25 warme maaltijden klaargemaakt die met een auto naar zeer arme en hulpbehoevende mensen worden gebracht. Voor het komend jaar hebben we weer voldoende geld achtergelaten om de maaltijden te kunnen bereiden en bezorgen.
We hebben wel verteld dat de gemeente vanaf volgend jaar ook zelf hierin gedeeltelijk moet gaan bijdragen omdat de steun van de ONO hiervoor in de komende jaren minder gaat worden.
Met ds. Pauwel hebben we de stand van zaken doorgenomen en we konden tevens een gift overhandigen voor de wederopbouw van de kerk. Dit was mede mogelijk door de giften die de ONO hiervoor heeft ontvangen via een advertentie om hulp in de Waarheidsvriend.
Tot onze verrassing is er hard gewerkt en was de ruwbouw al weer klaar, de afwerking was in volle gang en men verwacht in oktober weer in het kerkgebouw diensten te kunnen houden.
Ds. Pauwel was erg dankbaar en blij met deze gift uit Nederland die het mede mogelijk maakt de kerk af te bouwen. Echter de gemeente is wel op zoek naar wat of de Heere met deze bezoeking wil zeggen.
Vrijdagmiddag zijn we geroepen bij een gezin met problemen omdat de man van het gezin niet meer kon werken omdat hij 3 maal per week een nierdialyse moet ondergaan. De situatie is dan voor zo’n gezin in één keer schrijnend omdat de inkomstenbron weg valt en er aan de andere kant extra kosten gemaakt moeten worden. Bijvoorbeeld 3 x per week met openbaar vervoer wat geld kost en de middelen zoals naalden voor de dialyse moeten zelf worden bekostigd. De dialyse op zichzelf wordt wel door de overheid vergoed.
Hierdoor kan bijvoorbeeld de oudste dochter van 17 niet haar school afmaken.
Ook op vrijdagmiddag hebben we de dokterspost in het dorp bezocht en middelen gebracht waar men hier heel blij mee is. Maar ook hier blijkt hoe arm dit land is omdat er gewoon geen geld is voor het aanleggen van een goed kraanwatersysteem. Er was wel een fonteintje met een waterreservoir om de handen te wassen, maar geen stromend water of een afvoerleiding. Met steun van de ONO kan nu worden geregeld dat het aangelegd gaat worden.
We hebben daarna een begin gemaakt met het uitdelen van de voedselpakketten samen met de maatschappelijk werkster. Zij zorgt zoals altijd dat de rest van de voedselpakketten weer de juiste bestemming krijgt.
Vrijdagavond pakten wij onze spullen in en vertrokken weer naar Nederland waar we op zaterdagavond laat, gezond en wel zijn aangekomen.
Over de auteur